"Zowel juf als moeder willen helpen en in hun ijver komen ze al snel uit bij een diagnose als de beste oplossing. Dan krijgt immers niemand de ‘schuld’, want de problemen zitten in de hersenen van het kind.. "
Bovenstaand komt uit een stuk in de Volkskrant. Het artikel gaat over de inspanning die juf en moeder van een 6-jarige jongen doen omdat het kind "afwijkend" gedrag vertoont in de klas. De haren in mijn nek gaan overeind staan als ik dit lees en ik voel een pijn in mijn hart. Het raakt me diep in mijn kern. We mogen dit zo anders gaan bekijken.. en is onze huidige maatschappij en denkwijze hierin het echte probleem. Waarom lijkt het toch altijd zo'n strijd te worden als een kind "afwijkend gedrag" vertoont. Waarom moet er iets opgelost worden? . Ik zie ouders om me heen worstelen met deze mening, die niet perse de mening van henzelf is. In veel gevallen wordt "het probleem" voor het eerst gesignaleerd op school. Het begint met een advies om eens nader onderzoek te doen naar het vermoeden van een afwijking. Daarmee stappen veel ouders het pad naar vertwijfeling op. En worden daarin aangemoedigd door de overtuigingen van anderen. Het lijkt haast onmogelijk de stellingname dat er iets mis is om te draaien en de spiegel in de richting van de beoordelaar te plaatsen. Het probleem ligt daar, in hoe er naar "hoe het hoort" gekeken wordt. Wie bepaalt dat, hoe het zou moeten gaan? Of jij of jouw kind wel of niet past in een door anderen bepaald beeld? Veel mensen zitten zo vast in het systeem dat ze zich niet (meer) realiseren dat ze zelf ook het recht van keuze hebben. Dáár moeten we iets mee! Want wat iemand anders zegt of waar iemand op aan dringt hoeft niet per definitie De of Jouw waarheid te zijn. Je Moet niets, behalve weer gaan luisteren naar je eigen wijsheid. . Doe je eigen onderzoek als het om je kind of jezelf gaat. Graaf zo diep als je kunt en ga dan nóg wat dieper. En dan ga je wat je hebt gevonden weer filteren, net zo lang tot je jouw eigen waarheid gevonden hebt.
Ga (weer) voelen vanuit je hart. Dat is wat je kind al doet. Het leeft vanuit zijn eigen wijsheid, totdat het daarin geremd wordt door anderen die menen dat zijn eigen wijsheid niet klopt. Wie zijn zij om dat te bepalen? Dat is de vraag die je je vooral mag stellen..
